ธรรมบัญญัติระบุว่าในทุกห้าสิบปี (ปีที่ถัดจากปีสะบาโตที่เจ็ด) ทั้งที่ดินและทรัพย์สมบัติ (ยกเว้นบ้านเรือน) ต้องคืนให้กับเจ้าของที่ดินดังเดิม ปล่อยทาสชาวอิสราเอลให้เป็นอิสระ ยกเลิกหนี้สินทั้งหมด และให้แผ่นดินได้พัก แต่เท่าที่ทราบชาวอิสราเอลไม่เคยรักษากฏของปีเสียงเขาสัตว์[12][13] ซึ่งเป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้พวกเขาต้องตกเป็นทาสในบาบิโลน 70 ปี[14]